کد مطلب:149812 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:327
مناظره امام حسین با مروان
صبح روزی كه مطالب قبل، صورت گرفت، امام حسین، علیه السلام، از خانه بیرون آمد تا خبرها و جریانات را بشنود و وضع را به دست بیاورد. در راه به مروان حكم برخورد كرد. او به امام حسین گفت: یا اباعبدالله! من خیرخواه توأم، سخن مرا اطاعت كن كه خوشبخت خواهی شد. حضرت امام حسین فرمود: چه می گویی و سخن تو چیست كه اطاعت كنم؟ مروان گفت: من پیشنهاد می كنم كه با یزید بیعت كنی كه آن خیر دین و دنیای تو است.
امام حسین فرمود: انا لله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید و لقد سمعت جدی رسول الله صلی الله علیه و آله یقول: الخلاقة محرمة علی آل ابی سفیان؛ [1] ما برای خداییم و به سوی او بازگشت خواهیم كرد بر اسلام، سلام خداحافظی باید داد، آنگاه كه امت اسلامی مبتلا به رهبری همچون یزید شوند، و تحقیقا من خود شنیدم كه جدم رسول خدا، صلی الله علیه و آله، خلافت بر آل ابوسفیان حرام است.
مطالب دیگری نیز بین آن دو رد و بدل شد و در نتیجه، مروان با خشم و غضب از آن حضرت جدا گردید.
چنانكه می نگرید امام حسین، علیه السلام، در برابر پیشنهاد ولید در مورد بیعت با یزید، استرجاع كرده كلمه ی مباركه انا لله و انا الیه راجعون را قرائت فرمودند؛ گویا مصیبتی بس بزرگ و شكننده پیش آمده و حقیقت هم همین است. چنانكه در جملات بعدی عمق این فاجعه را ذكر كرده و فرمود: و علی الاسلام السلام... اگر بناست كه یزید فرمانفر ما و زمامدار امت اسلام شود و امر امت به دست او بیفتد، باید فاتحه ی اسلام را خواند و برای همیشه قطع امید از بقا و دوام آن كرد، روی كار آمدن یزید و زمامداری و رهبری او مساوی با محو اسلام و نیستی و نابودی دین است.
و آنگاه به كلام جد بزرگوارش رسول الله، صلی الله علیه و آله، تمسك می كند كه فرموده است: خلافت بر آل ابی سفیان حرام است.
و گویا می خواهند بفرمایند: از هر چه بگذریم، از سخن رسول الله چگونه می توان چشم پوشی كرد و آن را نادیده گرفت، من باید دنبال این كلام مبارك بروم، به مقتضای مفاد آن حركت كنم و بدان عمل نمایم، چیزی كه در صریح كلام پیامبر حكم به تحریم آن شده، چگونه می توان در برابر آن بی تفاوت بود؟!
امام حسین فرمود: انا لله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید و لقد سمعت جدی رسول الله صلی الله علیه و آله یقول: الخلاقة محرمة علی آل ابی سفیان؛ [1] ما برای خداییم و به سوی او بازگشت خواهیم كرد بر اسلام، سلام خداحافظی باید داد، آنگاه كه امت اسلامی مبتلا به رهبری همچون یزید شوند، و تحقیقا من خود شنیدم كه جدم رسول خدا، صلی الله علیه و آله، خلافت بر آل ابوسفیان حرام است.
مطالب دیگری نیز بین آن دو رد و بدل شد و در نتیجه، مروان با خشم و غضب از آن حضرت جدا گردید.
چنانكه می نگرید امام حسین، علیه السلام، در برابر پیشنهاد ولید در مورد بیعت با یزید، استرجاع كرده كلمه ی مباركه انا لله و انا الیه راجعون را قرائت فرمودند؛ گویا مصیبتی بس بزرگ و شكننده پیش آمده و حقیقت هم همین است. چنانكه در جملات بعدی عمق این فاجعه را ذكر كرده و فرمود: و علی الاسلام السلام... اگر بناست كه یزید فرمانفر ما و زمامدار امت اسلام شود و امر امت به دست او بیفتد، باید فاتحه ی اسلام را خواند و برای همیشه قطع امید از بقا و دوام آن كرد، روی كار آمدن یزید و زمامداری و رهبری او مساوی با محو اسلام و نیستی و نابودی دین است.
و آنگاه به كلام جد بزرگوارش رسول الله، صلی الله علیه و آله، تمسك می كند كه فرموده است: خلافت بر آل ابی سفیان حرام است.
و گویا می خواهند بفرمایند: از هر چه بگذریم، از سخن رسول الله چگونه می توان چشم پوشی كرد و آن را نادیده گرفت، من باید دنبال این كلام مبارك بروم، به مقتضای مفاد آن حركت كنم و بدان عمل نمایم، چیزی كه در صریح كلام پیامبر حكم به تحریم آن شده، چگونه می توان در برابر آن بی تفاوت بود؟!
[1] قمي، حاج شيخ عباس؛ نفس الهموم، ص 70.